Ez dakit zer ordu izango zen (G. Aleman - Txomin Artola)

Zubitoa 2. trastean

G  320003

D  xx0232

C  x32010

Em 022000

Am x02210

D7 xx0212

G               D

Ez dakit zer ordu izango zen

C                  G

ez bainaiz gogoratzen;

               D

ez dakit noren eskuek

       C          G

atera ninduten nire

                D

lehenengo kabi berotik,

C               G

esku inpertsonalak,

     D       C    G

trebeak, ohituak.

Em            Am         D7

Ezin esango nolakoa izan zen

            G         Em

botatako lehen garrasia

         Am       C     D    G 

gogorra edota apala, agian.

G D C G (x2)

                 D

Beste denok bezala

              C

jaio nintzen mundura,

 G               D

beste denoi bezala,

 C              G

belarri barnetatik

irristatzen

          D      C

zitzaizkidan hitzak

G            D        C

egituratu ziren garunean

         G        D

ikasi zuten ibiltzen

        C         G

mingainean zehar.

Em              Am

Beste denok bezala

         D7

erori-altxa

              G

erori eta altxa,

Em           Am        D7

erori eta altxa egin nuen 

                G

behin eta berriro 

 D            C           G

zangoak indartu zireneraino.

Xurian xuri (Ganbara)

[Akordeak berez: Eb Bb Fm Gm G#
Errazago jo ahal izateko, zubitoa 1. trastean jarrita:]

D   xx0232

G   320003

A   x02220

Em  022000

F#m 244222

D G D A (x2)

        D             A

Xurian xuri, gorrian gorri

        D   A    D

zoragarria zira zu;

                     Em

lipar batean in al badaike

       F#m        A

bi erresumaren jabe,

         D             Em

hoiek guziak deus ez lirazke,

        F#m          A

maite bihotza, zu gabe

        D       A    D

maite bihotza, zu gabe.

Zure ikustera hemen heldu niz

nola ziraden, maitea,

bizitze on bat opa dereitzut

dohain orotaz bethea

eta ondoren, hiltzen zelarik,

paradisuan sartzea

paradisuan sartzea.

[BESTE BERTSIO BAT:]

Zure ikhustera jiten nitzaizu

nolaxe zira, maitea;

bizi luze bat desir derautzut

dohain ederrez bethea,

bai eta ere hiltzen ziranian

parabitsuan sartzea.

Eskerrik aski, adixkidea,

ongi ethorri zirela,

mihian dena bihotzian balitz,

zer amodio fidela!

Orduanxetto erran nezake

ni zurea naizela.

Xurian xuri, gorrian gorri,

xarmegarria zirade;

orai berian in banindadi

bi erresumaren jabe,

horiek oro deus ez litazke,

xarmegarria, zu gabe.

Xarmegarria, ikhus nezazu,

kanpoan gaizki naizela;

eskuño batez tira nezazu

zure ganberan barnera,

sekeretuian nahi dauzkizut

kondatu ene manera.

Zuri eskuaren emaiteko

kuraiarikan ez dut nik;

egundaino ez dut fidatu

ene ganberan gizonik;

fidatu diren gaixoetarik

berri gaixtoak entzunik.

Ene maitea, fida zaitazke,

bihotza laño utzirik;

proposatzen balin badaitzut

zure gogoan ez denik,

Zeruko Jainkoak ez dezadala

eman oren baten bizirik,

ez mement baten pausurik.

Herabea (Minxoriak)

E A B7 F#m B7 (x2)

E                A

Ilunabar eder bati begira

E               F#m        B7

mendiak loak hartzen ari dira

E                 A

ibaiak lasai ihes egiten du

E      G#m      F#m       B7

bizi asturutsa ezeztatzen du

G#m            F#m     B7

Haizearen menpean galduta

        G#m        F#m    B7

inori behatu gabe triste doa

         F#m        A             B7 E F#m G#m

orain ez daki ez nola eta noiz erran

 A        E    F#m G#m A

maite zaituela

Ez du askatasunaren senik

ez ere lanjer baten preziorik

bere eguneroko ametsa da

haren falta sentituko duzula

Haizearen menpean galduta

inori behatu gabe triste doa

orain ez daki ez nola ta noiz erran

E          F#m

O – o – o – o – o

G#m       A

maite zaituela

E          F#m

o – o – o – o – o

G#m      A

soiltasunean

E          F#m

o – o – o – o – o

G#m      A

itxaropenean

E          F#m

o – o – o – o – o

G#m       A      E

maite zaituela

SOLO

Haizearen menpean galduta

inori behatu gabe triste doa

orain ez daki ez nola ta noiz erran

ez daki ez nola ta noiz erran

O – o – o – o – o

maite zaituela

o – o – o – o – o

soiltasunean

o – o – o – o – o

itxaropenean

o – o – o – o – o

maite zaituela

Eta haizearen menpean galduta

inori behatu gabe urruntzen da

eta askotan ez daki, ta noiz erran

ez daki ez nola ta noiz erran

O – o – o – o – o

maite zaituela

o – o – o – o – o

soiltasunean

o – o – o – o – o

itxaropenean

o – o – o – o – o

maite zaituela

O – o – o – o – o

hortxe dagola

o – o – o – o – o

soiltasunean

o – o – o – o – o

itxaropenean

o – o – o – o – o

asko maite zaituela



E F#m G#m A (x2)

Itsasotik ilargira (Xabier Amuriza - Oskorri)

Am   x02210
Caug x3211x
C/G  332010
E7   020100
Em   022000


Am    Caug  Am
Itsasoak mendez mende
         C/G      E7
beratzen du hondarra,
    Am             C/G
haitzen kontra hausten
     E7       Am
bere arimaren indarra,
   Em         Am
arimaren indarra. 


        Caug   Am 
Kresal usainak dakarkit 
      C/G      E7 
maitearen aparra, 
 Am        C/G 
ene bihotzaren mugak 
E7        Am 
hegoa eta iparra, 
    Em       Am 
hegoa eta iparra.



Hegoatik Iparrera
doan bide luzea,
pozkarian ostadarra
nahigabean lezea,
nahigabean lezea.
Zure arnasa zait, maitea,
bizigarri hezea
eguzkitik ilargira
datorkidan haizea,
datorkidan haizea.


Maite dut eguzkiaren
gorritasun bipila,
gehiago ilargiaren
argitasun isila,
argitasun isila.
Zu bizirik ni, maitea,
gerta banendi hila,
zatoz izarren zelaira
ene arimaren bila,
ene arimaren bila.


Ene arima Hegoatik
Iparrera egina,
ilargipean zurbila,
itsasoan urdina,
itsasoan urdina.
Eguzkiak haizeari
damaion maitemina
bil dezagun elkarrekin
bakarrean ezina,
bakarrean ezina.