Ez dakit zer ordu izango zen (G. Aleman - Txomin Artola)

Zubitoa 2. trastean

G  320003

D  xx0232

C  x32010

Em 022000

Am x02210

D7 xx0212

G               D

Ez dakit zer ordu izango zen

C                  G

ez bainaiz gogoratzen;

               D

ez dakit noren eskuek

       C          G

atera ninduten nire

                D

lehenengo kabi berotik,

C               G

esku inpertsonalak,

     D       C    G

trebeak, ohituak.

Em            Am         D7

Ezin esango nolakoa izan zen

            G         Em

botatako lehen garrasia

         Am       C     D    G 

gogorra edota apala, agian.

G D C G (x2)

                 D

Beste denok bezala

              C

jaio nintzen mundura,

 G               D

beste denoi bezala,

 C              G

belarri barnetatik

irristatzen

          D      C

zitzaizkidan hitzak

G            D        C

egituratu ziren garunean

         G        D

ikasi zuten ibiltzen

        C         G

mingainean zehar.

Em              Am

Beste denok bezala

         D7

erori-altxa

              G

erori eta altxa,

Em           Am        D7

erori eta altxa egin nuen 

                G

behin eta berriro 

 D            C           G

zangoak indartu zireneraino.

Xurian xuri (Ganbara)

[Akordeak berez: Eb Bb Fm Gm G#
Errazago jo ahal izateko, zubitoa 1. trastean jarrita:]

D   xx0232

G   320003

A   x02220

Em  022000

F#m 244222

D G D A (x2)

        D             A

Xurian xuri, gorrian gorri

        D   A    D

zoragarria zira zu;

                     Em

lipar batean in al badaike

       F#m        A

bi erresumaren jabe,

         D             Em

hoiek guziak deus ez lirazke,

        F#m          A

maite bihotza, zu gabe

        D       A    D

maite bihotza, zu gabe.

Zure ikustera hemen heldu niz

nola ziraden, maitea,

bizitze on bat opa dereitzut

dohain orotaz bethea

eta ondoren, hiltzen zelarik,

paradisuan sartzea

paradisuan sartzea.

[BESTE BERTSIO BAT:]

Zure ikhustera jiten nitzaizu

nolaxe zira, maitea;

bizi luze bat desir derautzut

dohain ederrez bethea,

bai eta ere hiltzen ziranian

parabitsuan sartzea.

Eskerrik aski, adixkidea,

ongi ethorri zirela,

mihian dena bihotzian balitz,

zer amodio fidela!

Orduanxetto erran nezake

ni zurea naizela.

Xurian xuri, gorrian gorri,

xarmegarria zirade;

orai berian in banindadi

bi erresumaren jabe,

horiek oro deus ez litazke,

xarmegarria, zu gabe.

Xarmegarria, ikhus nezazu,

kanpoan gaizki naizela;

eskuño batez tira nezazu

zure ganberan barnera,

sekeretuian nahi dauzkizut

kondatu ene manera.

Zuri eskuaren emaiteko

kuraiarikan ez dut nik;

egundaino ez dut fidatu

ene ganberan gizonik;

fidatu diren gaixoetarik

berri gaixtoak entzunik.

Ene maitea, fida zaitazke,

bihotza laño utzirik;

proposatzen balin badaitzut

zure gogoan ez denik,

Zeruko Jainkoak ez dezadala

eman oren baten bizirik,

ez mement baten pausurik.

Herabea (Minxoriak)

E A B7 F#m B7 (x2)

E                A

Ilunabar eder bati begira

E               F#m        B7

mendiak loak hartzen ari dira

E                 A

ibaiak lasai ihes egiten du

E      G#m      F#m       B7

bizi asturutsa ezeztatzen du

G#m            F#m     B7

Haizearen menpean galduta

        G#m        F#m    B7

inori behatu gabe triste doa

         F#m        A             B7 E F#m G#m

orain ez daki ez nola eta noiz erran

 A        E    F#m G#m A

maite zaituela

Ez du askatasunaren senik

ez ere lanjer baten preziorik

bere eguneroko ametsa da

haren falta sentituko duzula

Haizearen menpean galduta

inori behatu gabe triste doa

orain ez daki ez nola ta noiz erran

E          F#m

O – o – o – o – o

G#m       A

maite zaituela

E          F#m

o – o – o – o – o

G#m      A

soiltasunean

E          F#m

o – o – o – o – o

G#m      A

itxaropenean

E          F#m

o – o – o – o – o

G#m       A      E

maite zaituela

SOLO

Haizearen menpean galduta

inori behatu gabe triste doa

orain ez daki ez nola ta noiz erran

ez daki ez nola ta noiz erran

O – o – o – o – o

maite zaituela

o – o – o – o – o

soiltasunean

o – o – o – o – o

itxaropenean

o – o – o – o – o

maite zaituela

Eta haizearen menpean galduta

inori behatu gabe urruntzen da

eta askotan ez daki, ta noiz erran

ez daki ez nola ta noiz erran

O – o – o – o – o

maite zaituela

o – o – o – o – o

soiltasunean

o – o – o – o – o

itxaropenean

o – o – o – o – o

maite zaituela

O – o – o – o – o

hortxe dagola

o – o – o – o – o

soiltasunean

o – o – o – o – o

itxaropenean

o – o – o – o – o

asko maite zaituela



E F#m G#m A (x2)

Itsasotik ilargira (Xabier Amuriza - Oskorri)

Am   x02210
Caug x3211x
C/G  332010
E7   020100
Em   022000


Am    Caug  Am
Itsasoak mendez mende
         C/G      E7
beratzen du hondarra,
    Am             C/G
haitzen kontra hausten
     E7       Am
bere arimaren indarra,
   Em         Am
arimaren indarra. 


        Caug   Am 
Kresal usainak dakarkit 
      C/G      E7 
maitearen aparra, 
 Am        C/G 
ene bihotzaren mugak 
E7        Am 
hegoa eta iparra, 
    Em       Am 
hegoa eta iparra.



Hegoatik Iparrera
doan bide luzea,
pozkarian ostadarra
nahigabean lezea,
nahigabean lezea.
Zure arnasa zait, maitea,
bizigarri hezea
eguzkitik ilargira
datorkidan haizea,
datorkidan haizea.


Maite dut eguzkiaren
gorritasun bipila,
gehiago ilargiaren
argitasun isila,
argitasun isila.
Zu bizirik ni, maitea,
gerta banendi hila,
zatoz izarren zelaira
ene arimaren bila,
ene arimaren bila.


Ene arima Hegoatik
Iparrera egina,
ilargipean zurbila,
itsasoan urdina,
itsasoan urdina.
Eguzkiak haizeari
damaion maitemina
bil dezagun elkarrekin
bakarrean ezina,
bakarrean ezina.

Zati txiki bat lam-en (Itoiz)

C     x32010
Am    x02210
E     022100
Fmaj7 xx3210
Bb    x1333x
F     133211


 C      Am      E
Hil hil hil ilunabarrero
    Am       C        Fmaj7   E
edo ametsak hautsiz sosega nadin
C    Am         E
esna nadin, kontura nadin
              Am       Bb  F Am
eta haizearen kontra urtu nadin


Hirugarrenez ahantzi ditut
nire atzamarrak zure adatsean
urrezko purpurinapean
ageri duzun goxotasuntzan


Zure begien binetetan
arnasa eutsiaz lasaitzen nauzu
islatzen nauzu, deitzen nauzu
eta zoli-zoli naramazu


Planeten hitzetan zintzilik
zure oihartzuna eta epeltasuna
dasta ditut nire altzoan
apurtzen ari direnen hotsak

Gaztetasuna eta zahartasuna (Joanes Otsalde - Mikel Laboa)

[Akordeak berez: Dm C F A7 Bb Gm

Erosoago jo ahal izateko, zubitoa 5. trastean jarrita:]

Am x02210
G  320003
C  x32010
E7 020100
F  133211
Dm xx0231


Am                G              Am
Ene izpirituan bazen zenbait pentsu
  G          Am       C   E7 Am
oraino den guzia etzerait hustu.
 C                   E7      Am
Zertaz dudan solasa emazue kasu
    C               E7            Am
esplikatuko baitut ahal bezain justu
   C
zahar bezain prestu
  G           E7
odola zaut hoztu
   F           Am
bihotza ere laztu,
   Dm          G
gorputza beraztu.
 Am          Dm           C E7 Am
Oraino gazte banintz banuke gostu!



Zahar-gazten arteko hau da parabola:
zuzen esplikatzia hein bat gogor da
gaztea ez daiteke adin batez molda,
gorputza sendo eta azkar du odola;
zaharra ez hola
iragan denbora
etortzen gogora,
eta ezin kontsola...
nekez bihurtzen baita zahar arbola!



Egunak badoazi egunen ondotik
ez dira elgar iduri joaiten hargatik:
atzo iguzkia zen dirdiran zerutik,
egun goibelak jalgi itsaso aldetik:
Euria ondotik
hasi da gogotik
hedoien barnetik
hortakotz badakit
erituko naizela bustiz geroztik!

Oiaso (Mikel Garikoitz)

A  x02220
Bm x24432
E  002100
D  xx0232


A            Bm
Ur gezak eta gaziak
 E              A
Muga duten honetan
 A         Bm
Kantari daukazu aita
 E              A
Zure itxaropenetan

Bm                E
Bidean zaitut baina
Bm                    E
Noiz maiteko gaur adina?
 D               A
Zatoz, zatoz Oiaso:
         E       D        A
Pozak aita ezin gorago jaso.


Auza mendian Elorta,
Istaus eta Ubedo...
Urak gezak jaio eta
Gaziak dira gero.

Ur gozo Bidasoak,
Gazia itsasoak.

Zatoz, zatoz Oiaso:
Alaba beti zaitut akaso


Jaio gabe zauden arren
Jarri dizut izena;
Jakintzazu nor zarela,
Aitatxo ni naizena.

Gezak eta gaziak
Zuk dakartzazu guztiak.

Zatoz, zatoz Oiaso,
Mendi, sakan, zelai eta baso

Beste batekilan (Daniel Landart - Anje Duhalde)

C x32010
F 133211
G 320003
Am x02210


  C         F    G       C
Amodio ezti eta garbi batez
    F          G             C
neure bihotza da zinez berotia
      Am            C                      G
baina zorigaitzez ari naiz, ari naiz negarrez
       C       F   G     C
zu ez zarelako izanen enia.


Eni erran zautan maite ninduela,
nik ere sinetsi enetako zela
baina airatu da, airatu da beste batekilan
eta ni bakarrik gelditu herrian.

Aita-ama gaixoak supazter xokoan
nekatuak dira ta otoitzez ari,
gure etxaldea errekarat, errekarat doa
beharko ginuen nolazbeit atxiki.

Baina joan zira beste batekilan,
hiri ederrean egonen zarete.
Ni kanpaina zolan, zolan ta kabalekilan,
biziko naiz ilun, uzkur eta herabe.


    D              G    A        D
Ez dakit zer egin ta nola kontsola
G              A              D
arrunt hoztua dut barneko odola
      Bm            D               A
ez bainuen uste joanen, joanen zinela
      D         G      A       D
ni engainaturik etsai bat bezala...

Maitearen galdez (Mikel Garikoitz)

E   022100
A   x03330
F#m 244222
B7  x21201


   E                     A          E
Urretan piztu ohi da mendian goizalba
     A          E      F#m        B7
txingarretan berotuz zure kale-salda
    E                 A         E
Bizkarrera ezarri zaldiari txalma
     A        E    B7          E
eta lauoinka zoaz ibar eta malda.


Asko mintzatu dira zure mendebaldez,
pistolero gaizto eta bidelapur taldez.
Bakarti zara baina, moldez edo aldez,
beti ere bidean maitearen galdez.


       A      E
Zuria sonbreroa,
   A       E
katea gorria,
    A           E
zu zaitut larrosaren
  B7         E
atzeneko orria.


Soinean hautsa eta kopeta izerdi,
saloiaren sarreran bi ate alderdi,
ke arteko jokoan dozena bat hordi,
pianoan dama bat, zuretzat gaitzerdi!

Mutil galanta zara kapelu ta guzti;
lehendabizi zintzurra whiskyz ondo busti,
damari gustuz entzun zazpi bat abesti
eta kapelu gabe joan zara ezti:

Sonbrero azpikoa jiratu denean
mundua isildu da zure aldamenean;
berriz ekin diozu modu zuzenean
barrenak emandako hitzik onenean

Zuria sonbreroa,
katea gorria,
zu zaitut larrosaren
atzeneko orria.